Kur”anı Kerimde İftira Kelimesi ve Peygamberlere Atılan İftiralar
Kur’an-ı Kerim’de “iftira, ifk ve bühtan” mastarları, bazen olduğu gibi, bazen de müştakları ile geçer. Mesela Nur Suresinin 11. ayetinde Hz. peygamberin zevcesi hakkında yalan uydurarak iftira edenlerden bahsedilirken”el-ifk=” kelimesi geçmektedir. Keza aynı sürenin 13. ayetinde, “apaçık bir iftira” manasında”ifkün mübin” ifadesi geçmekte, İslam aleyhine asılsız söz uydurmak, Hz. Peygamber hakkında asılsız iddia ve iftiralarda bulunmak, Kur’an-ı Kerim hakkında uydurulmuş iddiasını ileri sürmek manalarında”ifk, ifkün kadim, ifkünmüftera, ifkünifterah” tabirleri kullanılmaktadır. 1 Söz uyduran yalancı manasında Casiye suresinin 7. ayetinde “Effak” geçmekte; verdiğini geri almak, teminat verdiği halde, gereğini yerine getirmeyip, almaması gerekeni almak kastedilerek iftira etmek ve apaçık günaha girmek, suçsuza suç isnadetmek, mü’minleri yapmadıkları şeyden dolayı incitmek manalarında “bühtan” kullanılmıştır? Hz. Peygamber hakkında münkirlerin haksız ve asılsız söz uydurmaları”zür” kelimesi ile ifade edilmiştir. Müşriklerin Allah’a, Kur’an-ı Kerim’e, Hz. Peygamber’e ve İslam’a karşı sürekli yalan uydurmaları da, “İftira” kelimesinin çeşitli kalıplarıyle geçmektedir. Mesela; “Efteraytühü, Yefterün, Tefterün, Tefterü, Müfftereyat, Müftera, Yefterinehü, Müfterine, Müfterüne gibi.3
Kur’an-ı Kerim, Peygamberlerin kıssalarını naklederken zaman zaman onların maruz kaldığı iftiraları da bildirir. Mesela, Hz. Musa kendisine Cenab-ı Hak tarafından mucize olarak verilen asa ile Mısır’lı sihirbazları mağlup ettiğinde onlar gösterilen bu şeyin bir beşer eseri olmadığını farkederek imana geldikleri halde, Firavun ve yakın çevresi ona sihirbazlık isnad ettiler.4 Hz. İsa’nın, Allah’ın kudretiyle babasız dünyaya geldiğini idrak edemeyenler Hz. Meryem’e iffetsizlik isnad ettiler.5 Halbuki o, sıddika idi.6 Keza, Hz. Isa, insanları birtakım belgelerle Hakk’a davet ettiğinde onun ileri sürdüğü delillere sihir dediler.7 Aynı şekilde müşrikler de Hz. Peygamber’in mucizelerine sihir dediler; onu, kahinlik, mecnunluk ve şairlikle itharn ettiler, iftirada bulundular.8
Bu ayetler incelendiği zaman, ilahi hakikatleri her türlü şart altında tebliğ vazifesini üstün bir vazife şuuru ve derin bir sorumluluk anlayışı içinde yürüten peygamberlerin; çevresindeki insanların haşin, merhametsiz, kaba ve zalimce müdahalelerine ve iftira ile engellemelerine maruz kaldıkları anlaşılıyor.
[divider]
KAYNAK
1 Ankebut, 29/17; Ahkaf, 46/11; Sebe’, 34/43
2 Nisa, 4/20, 112; Ahzab, 33/58; Nur, 24116
3 Al-i İmran 3/24, 94; Nisa, 4/48, 50; Maide, 5/103; En’am, 6/21, 24, 93, 112, 138, 140, 144; A’raf, 7/27, 53, 89, 152; Yunus, 10-17, 30, 37, 38, 59, 60, 69; Hud, 11/13, 18, 21, 35, 50; Yusuf, 12/111; Nahl, 16/56, 87, 101, 105, 116; Kehf, 18/15; Taha, 20/61; Enbiya, 2115; Mü’minun, 23/38; Furkan, 25/4; Kasas, 28/36, 75; Ankebut, 29113, 68; Secde, 32/3; Sebe’, 34/8, 43; Şura, 42/24; Ahkaf, 46/8, 28; Mümtehine, 60/ı2; Saf, 62/7
4 Taha, 20/56- 73; Kasas, 28/36
5 Nisa, 4/156; Meryem, 19/21; Tahrim, 66/12
6 Maide, 5175
7 Saff, 6116 ·
8 Saffat, 37/ı2-17; Zuhruf, 43/30-32; Tur, 52/29-31; Kamer, 54/2
Hüseyin AL GÜL İSLAM TARİHİNDEN ÖRNEKLERLE İFTİRA OLAYINA TAHLİLLİ BİR BAKIŞ makalesinden alıntıdır
